یه اعتراف کوچیک اینکه هیچوقت دوست نداشتم جای کسی باشم اما دوستی فاطمه فرق میکرد . انگار واقعنی باید جای مریم میبودم . نمیدونم چرا وقتی خبر عقدش و شنیدم کلللللی ذوق مرگ شدم ولی تهش ناراحت شدم ک کاش منم تو جشن کسی که خیلی دوستش داشتم میتونستم باشم . .
مریم از سر قضیه آقای حدادی به بعد همه دیدگاه ها رو با من به دید منفی کرده . حتی پیش قدم شدم واسه آشتی اما انگار فایده نداشت . چنان عقده ای از من به دل گرفته و غلو درباره من کرده و شایدم یکم دروغ قاطی کرده که . نمیدونم . به هرحال من خیلیییییی خوشحال نیستم کلی دلم میخواست راجع این موضوع با دانیال صحبت کنم . اما نمیدونم چرا نمیتونم . انگار حس کنم بگه چقدر بچه است یا فلانه و . اما من همیشه دلم میخواسته باهاش کلی صحبت کنم . راجع تمام این احساسات . فعلا نتونستم . چقدررررررم بده وقتی آدمی نتونه حرفای دلش رو به شوهرش بگه . واقعیت امر اینه من همیشه دلم مخواسته دوست صمیمی فاطمه بشم . از همون دبستان بگیر تا الان . تی اون روزی که مادر فاطمه و دوستاش و به مدرسه آوردند تا بگن فاطمه چرا احضار جن کرده من بازم دوست داشتم منم کنارش بودم و با تموم دعواهای مامانم بازم مامانم منم میومد تا اینجور بیشتر بهش نزدیک بشم . گاهی از این همه احساسات بچگانه خودم خنده ام میگیره . ی جورایی لجم میگیره . ولی بعدش پیش خودم میگم این ی نیاز طبیعیه که آدمها دوست داشته باشند که دوستی کنارشون باشه با این ویژگی های شخصیتی مهم . ی تصمیمی میخوام بگیرم الان نزدیک 6ماهه اصلا شایدم بیشتر اون فاطمه سابق نبودم . باید بیشتر به فکر اطرافیانم باشم . شکیبا ، ملیکا ، مامان و مهم تر از همه دانیااااال !!!!
قضیه دوستی با فاطمه و این همه غریبگی اهاش اونقدر آزارم داده که دلم هنوزم گیره . اما چون عادت دارم فک کنم باید بگم لابد اون دوست نداره با من اشه و بیخیالش دیگه . .
ایشالا که خوشبخت بشـــــــــــه 
درباره این سایت